Ένα Σάββατο, πριν από μερικά χρόνια, δούλευα σε ένα Αναγνωστήριο της Χριστιανικής Επιστήμης. Είχα τελειώσει τη βάρδια μου, και ήταν η ώρα να κλείσω, αλλά ήθελα να μείνω περισσότερο. Μου άρεσε να προσεύχομαι και να μελετάω στο Αναγνωστήριο. Με δύο παιδιά ηλικίας ενός και τριών ετών στο σπίτι, σπάνια έχω χρόνο να μένω μόνη. Αλλά αυτή τη συγκεκριμένη μέρα ο σύζυγός μου θα φρόντιζε τους γιους μας και με διαβεβαίωσε ότι δεν χρειαζόταν να βιαστώ να γυρίσω στο σπίτι. Έμεινα στο Αναγνωστήριο και συνέχισα να προσεύχομαι, γνωρίζοντας ότι ο Θεός, ο θείος Νους, θα μου έδειχνε τι χρειαζόμουν να γνωρίσω.
Εκείνο τον καιρό, ήμουν έγκυος στο τρίτο μου παιδί, και κάποια στιγμή, άρχισα να νοιώθω πολύ άρρωστη. Αρχικά φοβήθηκα γιατί ήμουν 30 λεπτά με το αυτοκίνητο μακριά από το σπίτι και φυσικά μακριά από τη βοήθεια του συζύγου μου. Ο φόβος προσπάθησε να με πείσει ότι τα συμπτώματα ήταν σοβαρά. Αλλά ήξερα, ως μαθήτρια της Χριστιανικής Επιστήμης, ότι ο Θεός είναι Ζωή και ότι δεν υπάρχει δύναμη που να αντιτίθεται στον Θεό. Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε: «διότι δεν έδωκεν εις ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού» (Τιμόθεος Β 1: 7). Ήξερα ότι ούτε ο φόβος ούτε τα συμπτώματα ανήκαν σε μένα, επειδή δεν είχαν έρθει από τον Θεό, και εγώ ήμουν πνευματική έκφραση του Θεού, όπως είμαστε όλοι στην πραγματικότητα.
Αναζήτησα την απάντηση στην ερώτηση «Τι είναι ο άνθρωπος;» στο βιβλίο Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών της Μαίρης Μπέϊκερ Έντυ. Στην Αγία Γραφή και στα γραπτά της κυρίας Έντυ, η λέξη άνθρωπος χρησιμοποιείται συχνά ως γενικός όρος που ισχύει για όλους μας. Το πρώτο μέρος αυτής της απάντησης αναφέρει: «Ο άνθρωπος δεν είναι ύλη· δεν αποτελείται από εγκέφαλο, αίμα, κόκαλα και άλλα υλικά στοιχεία. Οι Γραφές μας πληροφορούν ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού. Η ύλη δεν είναι η ομοίωση αυτή. Η ομοίωση του Πνεύματος δεν μπορεί να είναι τόσο ανόμοια με το Πνεύμα. Ο άνθρωπος είναι πνευματικός και τέλειος· και επειδή είναι πνευματικός και τέλειος, έτσι πρέπει να τον εννοούμε στη Χριστιανική Επιστήμη» (σελ. 475). Η δύναμη και η αλήθεια αυτών των λόγων με διαβεβαίωσαν ότι δεν ήμουν στο έλεος μιας θνητής πίστης στην ασθένεια, επειδή δεν ήμουν θνητή ή υλική αλλά αθάνατη και πνευματική.
Ωστόσο, δεν αισθανόμουν ακόμα θεραπευμένη. Προσευχήθηκα, «Πατέρα, δείξε μου», και πίστευα ότι ο Θεός θα με οδηγούσε σε αυτό που έπρεπε να γνωρίσω.
Σηκώθηκα και άρχισα να περπατώ μέσα στο Αναγνωστήριο. Και τότε βρήκα μια ισπανική έκδοση του Κήρυκα της Χριστιανικής Επιστήμης. Είχε μια φωτογραφία κάποιου φαγητού στο μπροστινό εξώφυλλο και λέξεις, που δεν κατάλαβα γιατί δεν είχα σπουδάσει ποτέ ισπανικά. Θα μπορούσα να διαβάσω τις γαλλικές λέξεις, αλλά οι περισσότερες ισπανικές λέξεις – εκείνες που δεν ήταν στα αγγλικά ή στα γαλλικά – ήταν ένα μυστήριο για μένα. Αλλά κατά κάποιο τρόπο ένοιωσα ότι οδηγήθηκα για να διαβάσω αυτόν τον Ισπανικό Κήρυκα.
Από τα λίγα που μπορούσα να καταλάβω, μου έγινε σαφές ότι το θέμα του άρθρου, που άρχισα να διαβάζω, ήταν για το πως η τροφή δεν έχει καμία δύναμη να δώσει ή να αφαιρέσει τη ζωή. Και υπήρχαν κάποιες αναφορές στην Αγία Γραφή και στο εγχειρίδιο της Χριστιανικής Επιστήμης Επιστήμη και Υγεία, τις οποίες διάβασα στα αγγλικά. Έτσι ανακάλυψα για πρώτη φορά την ιστορία του Ελισσαιέ και των γιων των προφητών στο Δεύτερο Βιβλίο Βασιλέων 4: 38-41.
Σε αυτή την ιστορία, πείνα έπεσε στην γη των Γαλγάλων. Ο Ελισσαιέ, ο άνθρωπος του Θεού, λέει στον δούλο του να βάλει την κατσαρόλα και να ετοιμάσει φαγητό, για να φάνε οι γιοι των προφητών. Ένας από αυτούς βγήκε να μαζέψει χόρτα για να τα βάλει στο φαγητό, και μάζεψε κολοκύθια από μία άγρια κολοκυθιά. Όταν δοκίμασαν το φαγητό με τά άγρια κολοκύθια, όμως, συνειδητοποίησαν ότι ήταν πικρά σαν δηλητήριο και φώναξαν: «θάνατος είναι εν τω λέβητι». Αλλά ο Ελισσαιέ έβαλε αλεύρι στο φαγητό και τότε μπόρεσαν να φάνε – η Αγία Γραφή μας λέει ,«Και δεν ήτο ουδέν κακόν εν τω λέβητι».
Για μένα, το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: Δεν υπάρχει δύναμη σε φαινομενικά υλικά αίτια, και επομένως δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε την ύλη. Μόνο ο Θεός, το Πνεύμα, μας κυβερνά, όχι οι λεγόμενοι υλικοί νόμοι. Με αυτή την αναγνώριση, δεν ένοιωθα πλέον φόβο ή πόνο. Θεραπεύτηκα και ήμουν σε θέση να οδηγήσω για να επιστρέψω στο σπίτι.
Αυτή η αγαπημένη θεραπεία με έκανε να κατανοήσω βαθύτερα την παντοδυναμία του Θεού, και πώς μπορούμε να γνωρίσουμε, μέσω της πνευματικής διαίσθησης και της δεκτικότητας, με ποιον τρόπο ο Θεός μιλάει μαζί μας. Δεν περιοριζόμαστε από τη γλώσσα ή από τις λέξεις. Η γλώσσα του Πνεύματος είναι παγκόσμια. Ο θείος Νους μας δίνει την κατανόηση που χρειαζόμαστε να θεραπευθούμε και μας βοηθά να γνωρίζουμε ότι μας νοιάζεται ως το αγαπημένο παιδί της θείας Αγάπης.
Ελίζαμπεθ Σκουάρτζ, Άντοβερ, Μασσαχουσέτη, ΗΠΑ
Elisabeth Schwartz, Andover, Massachusetts, USA