Μία από τις ξεχωριστές ευλογίες, που δεχόμαστε καθώς μαθαίνουμε περισσότερα για τον Θεό και τον άνθρωπο μέσω της Χριστιανικής Επιστήμης, και μένουμε σ’ αυτή την αλήθεια, είναι ότι τα πάντα σε μας γίνονται νέα. Και καθώς γινόμαστε νέοι άνθρωποι, ό, τι είναι παλιό, ό, τι είναι ξεπερασμένο, και αποτελεί αποκρουστικό εμπόδιο στη σκέψη μας και την ζωή μας, φεύγει από την ζωή μας με φυσικό τρόπο. Ιδού μία υπόσχεση της Αγίας Γραφής: «Διότι εάν τις είναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα – τα αρχαία παρήλθον, ιδού τα πάντα έγιναν νέα» (Β’ Κορινθίους 5: 17, J. B. Phillips, Η Καινή Διαθήκη στην Σύγχρονη Αγγλική Γλώσσα).
την ζωή μας, φεύγει από την ζωή μας με φυσικό τρόπο. Ιδού μία υπόσχεση της Αγίας Γραφής: «Διότι εάν τις είναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα – τα αρχαία παρήλθον, ιδού τα πάντα έγιναν νέα» (Β’ Κορινθίους 5: 17, J. B. Phillips, Η Καινή Διαθήκη στην Σύγχρονη Αγγλική Γλώσσα).
Είμαι πολύ ευγνώμων για μία εμπειρία που είχα, εξαιτίας της οποίας έγινα ένας νέος άνθρωπος. Μολονότι η εμπειρία αυτή ήταν τότε μία πρόκληση, αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ διδακτική, ένα σημείο πνευματικής ανάπτυξης και προόδου. Ήταν Κυριακή, και σύντομα θα έφευγα για την εκκλησία, όπου θα διηύθυνα την λειτουργία ως αναπληρωματική Αναγνώστρια. Εντελώς ξαφνικά, θυμήθηκα μία εμπειρία που είχε ο σύζυγός μου μερικά χρόνια νωρίτερα. Διηύθυνε την λειτουργία της Κυριακής, επίσης ως αναπληρωματικός Αναγνώστης, και στο μέσον αυτής της λειτουργίας, αισθάνθηκε αδυναμία να συνεχίσει την λειτουργία. Κάποιος άλλος έπρεπε να πάρει την θέση του και να τελειώσει την λειτουργία.
Ο σύζυγός μου είχε μία πολύ γρήγορη θεραπεία μέσω της προσευχής, όπως αυτή εφαρμόζεται στην Χριστιανική Επιστήμη. Αλλά καθώς θυμήθηκα την εμπειρία του, με κατακυρίευσε φόβος. Ήξερα ότι ο φόβος αυτός ήταν παράλογος, αλλά παρόλα αυτά, ήμουν σε πανικό. Προσευχήθηκα. Για λίγο ένοιωθα πολύ ταραγμένη, αλλά μετά θυμήθηκα ότι ο σύζυγός είχε θεραπευθεί. Αυτό ήταν, βέβαια, παρηγορητικό. Με καθησύχασε ότι η προσευχή που βεβαιώνει ότι ο άνθρωπος κυβερνάται αιώνια από τον Θεό, ως τέλειο δημιούργημά Του, θεραπεύει. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό να φέρει την ειρήνη που είχα ανάγκη. Υπήρχε ακόμη το «γεγονός» της ξαφνικής αδιαθεσίας.
Αυτό που έφερε ειρήνη, και εμπιστοσύνη ότι θα ήμουν ασφαλής, ήταν ένα μήνυμα, που διόρθωσε αυτό που αισθανόμουν: «Δεν συνέβη ποτέ». Αυτό μπορεί να φαίνεται παράλογο. Σίγουρα φάνηκε – όχι μόνο σε μένα, αλλά σ’ ένα πλήθος ανθρώπων – ότι συνέβη. Αλλά μ’ αυτό το μήνυμα ήλθε η ξεκάθαρη σκέψη ότι κάθε τι κακό, κάθε τι ανόμοιο με τον Θεό, ήταν στην πραγματικότητα πνευματικά αδύνατο. Την ίδια στιγμή, που ο σύζυγός μου φαινόταν να αντιμετωπίζει αυτή την πρόκληση χρόνια πριν, αντίθετα μ’ αυτό, ο καλός Θεός μας εξακολουθούσε να είναι Θεός, να κυβερνά τέλεια το κάθε τι στην δημιουργία Του, να είναι ο Θεός της αγάπης. Η τέλεια πνευματική πραγματικότητα ήταν και είναι το μόνο γεγονός σε οτιδήποτε και αν δίνει πίστη κανείς, και αυτή η αλήθεια θεράπευσε όχι μόνο τον σύζυγό μου αλλά θεράπευσε και μένα από τον φόβο που με παρέλυε, όταν αναγνώρισα ότι η αλήθεια αυτή ίσχυε και για μένα. Ήμουν σίγουρη για την ασφάλειά μου και ήμουν σε θέση να προχωρήσω για να φέρω εις πέρας την λειτουργία. Ήξερα ότι αυτά τα πνευματικά γεγονότα για τον Θεό και την δημιουργία Του μπορούν να αποδειχθούν στην καθημερινότητά μου. Και πράγματι αποδείχθηκαν. Ήμουν ελεύθερη να χαρώ το μήνυμα της λειτουργίας.
Έγινα νέος άνθρωπος, καθαρίστηκα από δοξασίες και φόβους που γεννά ο θνητός νους και ήταν θαμμένοι στην σκέψη μου.
Αυτή ήταν μία από εκείνες τις θαυμάσιες εμπειρίες που ικανοποιούν τις ανθρώπινες ανάγκες. Αλλά, στην πραγματικότητα, ήταν κάτι πολύ περισσότερο. Έγινα νέος άνθρωπος, καθαρίστηκα από δοξασίες και φόβους που γεννά ο θνητός νους και ήταν θαμμένοι στην σκέψη μου. Μου δόθηκε η ευκαιρία να επανεξετάσω και να αναθεωρήσω ότι φάνηκε να είναι μία επίθεση στην υγεία του συζύγου μου, καθώς επίσης, και να αποκτήσω μια πιο σταθερή αντίληψη στο γεγονός ότι καθένας από μας είναι πάντοτε ασφαλής εξαιτίας της ενότητάς μας με τον Θεό.
Η εμπειρία μου είναι χαρακτηριστική αυτού που αντιμετωπίζουμε όλοι σχετικά με την πνευματική ανάπτυξη, μολονότι οι λεπτομέρειες είναι, βεβαίως, μοναδικές για τον καθένα από εμάς. Νέες απόψεις για την πραγματικότητα που αποκτούμε από την μελέτη μας της Αγίας Γραφής και του εγχειριδίου της Χριστιανικής Επιστήμης «Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί των Γραφών» της Μαίρης Μπέϊκερ Έντυ, αποκαλύπτουν ό, τι είναι στη σκέψη μας, αυτό είναι ασυμβίβαστο με τη θεϊκή πραγματικότητα. Δεν θα πρέπει να τρομάξουμε από αυτή την αποκάλυψη· αντίθετα, θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες. Αυτά είναι εσφαλμένες, υλιστικές πεποιθήσεις, που δεν έχουν καμία αληθινή ισχύ ή πραγματικότητα, και είναι έτοιμες για καταστροφή. «Η Αγάπη αποκαλύπτει υπέροχα καλά και φέρνει στην επιφάνεια το κρυμμένο κακό» γράφει η κυρία Έντυ σε ένα άρθρο, που περιλαμβάνεται στο βιβλίο της «Η Πρώτη Εκκλησία του Χριστού, Επιστήμων, και Διάφορα Άρθρα» (σελ. 288). Γνωρίζοντας ότι αυτή η αποκάλυψη είναι έργο της Αγάπης, του Θεού, μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι ότι ευλογούμεθα και όχι ότι πληγωνόμαστε από αυτή την διόρθωση.
Για μένα, χρειαζόταν να καταλάβω ότι όσο ένα συμβάν ήταν ανόμοιο προς αυτό που ο Θεός θα μπορούσε να δημιουργήσει, αυτό δεν θα μπορούσε πράγματι να συμβεί. Καθετί που φαίνεται να είναι βλαβερό, μπορεί να το αναγνωρίσει κανείς ως αυτό που πράγματι είναι, μία εμφάνιση του σαρκικού νου, που υποστηρίζει την ύπαρξη υλικής πραγματικότητας – μία πραγματικότητα στην οποία υπάρχει αμαρτία, αρρώστια και θάνατος. Αυτή η αντίληψη βασίζεται στην απατηλή πεποίθηση ότι υπάρχει μία δύναμη αντίθετη προς τον Θεό. Αλλά υπάρχει μόνο μία δύναμη, ένας Θεός – ο Θεός της άπειρης δύναμης, της άπειρης αγάπης και καλοσύνης. Σε ένα άλλο βιβλίο της, η κυρία Έντυ εξηγεί: «Δεν υπήρξε ποτέ στιγμή, όπου το κακό ήταν πραγματικό. Αυτό το μεγάλο γεγονός, σχετικά με όλο το κακό, συνεπάγεται μια άλλη και πιο υπέροχη αλήθεια, ότι το καλό είναι υπέρτατο. Καθώς δεν υπάρχει κανένας εκτός απ’ Αυτόν, και Αυτός είναι όλο το καλό, δεν μπορεί να υπάρχει κακό» (Όχι και Ναι, σελίδα 24). Ακόμη και μία στιγμιαία αντίληψη των γεγονότων, που κρύβονται πίσω από αυτή την δυναμική δήλωση, μας δίνει την παρηγορητική βεβαιότητα ότι οτιδήποτε παρελαύνει ως κακό γύρω μας, δεν έχει σημασία για πόσο διάστημα, μπορούμε να το αρνηθούμε και να το εξαλείψουμε από την σκέψη μας και την ζωή μας. Ποτέ δεν ήταν αληθινό. Ούτε τώρα είναι αληθινό.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι επειδή το να γίνουμε νέοι άνθρωποι είναι το φυσικό έργο της θείας Αλήθειας, μπορούμε μόνο να ευλογηθούμε όταν αυτό το «κρυμμένο κακό» έρχεται στην επιφάνεια. Δεν χρειάζεται να το φοβόμαστε. Μερικές φορές, αυτό που αποκαλύπτεται μπορεί να είναι αποθαρρυντικό. Μπορεί να έλθουμε πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιο ελάττωμα του χαρακτήρα μας, ή να αντιληφθούμε κάτι στη σκέψη μας, που ποτέ δεν θα θέλαμε να μας καθορίζει. Μπορεί να ντραπούμε, να τρομοκρατηθούμε και να αναρωτηθούμε, «Αυτός είμαι εγώ;» Σε τέτοιες περιπτώσεις βρήκα ότι η καλύτερη απάντηση είναι: «Σε ευχαριστώ, Πατέρα, που μου το αποκάλυψες αυτό. Γνωρίζω πως με έχεις δημιουργήσει να είμαι. Ξέρω ότι Εσύ θα μου δείξεις πώς να κάνω τις πρακτικές αλλαγές που είναι απαραίτητες, ώστε να εκφράζω περισσότερο την φύση Σου». Με μια τέτοια απάντηση, η διόρθωση που επενεργεί η Αλήθεια γίνεται μία ευκαιρία για πρόοδο, όχι για αποθάρρυνση. Είναι «ο Θεός ο ενεργών εν υμίν».
Προσοχή: Αν επιτρέψουμε σε αυτή την φυσική δραστηριότητα της Αλήθειας να γίνει αφορμή για να καταδικάσουμε τον εαυτό μας, αυτό θα ήταν αντιπαραγωγικό. Το να καταδικάζουμε τον εαυτό μας με τον ισχυρισμό ότι κάποια λανθασμένη πεποίθηση έχει αποκαλυφθεί σαν ένα υποθετικά πραγματικό μέρος του εαυτού μας, δεν οδηγεί πουθενά. Μένουμε κολλημένοι στην βρωμιά με το να θεωρούμε πραγματικό κάτι που δεν είναι και δεν ήταν ποτέ μέρος του εαυτού μας – και καταλήγουμε να χάνουμε μία ευκαιρία να προχωρήσουμε μπροστά.
Η αυξανόμενη κατανόηση του Θεού που αποκτούμε και η δική μας ατομική πνευματική αύξηση, όχι μόνο επενεργούν για να μας κάνουν νέους ανθρώπους ατομικά, αλλά επίσης επιφέρουν αυτή την ίδια διαδικασία κάθαρσης και στον κόσμο. Το βιβλίο Επιστήμη και Υγεία εξηγεί ότι η αναταραχή και η δυσαρμονία, που εμφανίζονται στον κόσμο, οφείλονται, ενίοτε, σε μία «νοερή ζύμωση» - ένα τεκμήριο ότι η Αλήθεια εργάζεται και φέρνει στην επιφάνεια υλικές δοξασίες με σκοπό να καταστραφούν. Όπως αναφέρεται στο Επιστήμη και Υγεία: «Η θνητή πλάνη θα εξαφανιστεί σ’ έναν ηθικό χημισμό. Η νοερή αυτή ζύμωση έχει αρχίσει και θα συνεχιστεί μέχρις ότου οι πλάνες της δοξασίας υποκύψουν στην κατανόηση» (σελ. 96).
Οτιδήποτε παρελαύνει ως κακό γύρω μας, δεν έχει σημασία για πόσο διάστημα, μπορούμε να το αρνηθούμε και να το εξαλείψουμε από την σκέψη μας και την ζωή μας.
Καθώς αναγνωρίζουμε τι πράγματι συμβαίνει στις περιπτώσεις νοερού χημισμού και κάθαρσης, αντί να μας προκαλεί φρίκη η ασχήμια, μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τέτοιες καταστάσεις άφοβα, και να εμπιστευόμαστε την Αλήθεια ότι θα φέρει εις πέρας την σημαντική κάθαρση, η οποία εξασφαλίζει την πρόοδο που θα ακολουθήσει – ότι τα πάντα γίνονται νέα καθώς δεχόμαστε την αξία και την τιμή, που μας έχει δώσει ο Θεός.
Ο καθένας από εμάς έχει το προνόμιο και την ευκαιρία να αναγνωρίσει την δύναμη και το θέλημα του Θεού, της θείας Αγάπης, να ευλογεί όλη την ανθρωπότητα. Όταν με συνέπεια και αδιάκοπα βεβαιώνουμε ότι ο άνθρωπος και το σύμπαν είναι δημιουργία του Θεού, μένουμε ξεκάθαρα στην πραγματικότητα της πνευματικής Αλήθειας, ενώ εκείνο που δεν είναι πραγματικό καταστρέφεται συνεχώς. Και έτσι, παρά την οποιαδήποτε ασχήμια που φαίνεται να υπάρχει στον κόσμο, μπορούμε να υψωθούμε και να γνωρίζουμε ότι ο Χριστός, η Αλήθεια, εργάζεται και ότι ξεσκεπάζει και διώχνει από την ανθρώπινη συνείδηση καθετί δεν είναι και δεν μπορεί να είναι αληθινό για τον άνθρωπο, την εικόνα και ομοίωση του Θεού. Ο Χριστός κάνει τα πάντα νέα.