Εκτός κι’ αν είστε μαθητικός, πιθανόν δεν αφιερώνετε πολύ χρόνο για να σκεφθείτε την έννοια του απείρου. Και αν σκεφθούμε λίγο περισσότερο, υπάρχει κάτι, που όλοι μπορεί να ωφεληθούμε από την καθημερινότητα της ζωής μας.
Διαπίστωσα ότι αυτό είναι αλήθεια ένα απόγευμα, καθώς σκεπτόμουν το άπειρο, ενώ έκανα ποδήλατο.
Ήθελα ακόμη λίγα μίλια για να ολοκληρώσω μία αρκετά δύσκολη βόλτα πενήντα ή εξήντα μιλίων, και καθώς πλησίασα μία μικρή αλλά απότομη πλαγιά, ένοιωσα τα πόδια μου εντελώς εξαντλημένα. Δεν ήταν ότι δεν θα μπορούσα να τελειώσω την πορεία μου, αλλά θα έκανα ποδήλατο με πολύ μικρότερη ταχύτητα από αυτήν που είχα τις προηγούμενες ώρες.
Καθώς ήταν δελεαστικό να κατέβω από το ποδήλατό μου και να περπατήσω, έπιασα τον εαυτό μου να σκέπτεται κάποιες πνευματικές ιδέες. Συγκεκριμένα, άρχισα να σκέπτομαι ότι είχα μάθει από την μελέτη μου της Αγίας Γραφής για τον Θεό ως άπειρο Πνεύμα, το οποίο είναι εντελώς απεριόριστο, και βασιλεύει «για πάντα και πάντα» (Έξοδος 15: 18). Σκέφτηκα, επίσης, ότι έχω δημιουργηθεί κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού, όπως είμαστε όλοι (βλέπε Γένεσις 1: 26), αχώριστος από τον δημιουργό μου, και ότι εκφράζω αυτό που περιγράφει ο Ψαλμωδός ως «μεγίστη δύναμη» του Θεού (Ψαλμός 147: 5). Εκείνη την στιγμή κατάλαβα καθαρά ότι ο Θεός – το άπειρο Πνεύμα και όχι το φυσικό σώμα – ήταν η πηγή της δύναμής μου.
Το επόμενο πράγμα που ήξερα ήταν ότι είχα φτάσει στην κορυφή της πλαγιάς και με μία ανανεωμένη αίσθηση ενέργειας κατάφερα να τελειώσω τα τελευταία μίλια της πορείας μου.
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά, ούτε ήταν η τελευταία, που είχα αισθανθεί κυριολεκτικά την δύναμη του Θεού. Τελικά παραδέχθηκα ότι δεν ήταν απλή θετική σκέψη αλλά αποτέλεσμα της παρουσίας του Χριστού – το «θείο μήνυμα από τον Θεό προς τους ανθρώπους που μιλά στην ανθρώπινη συνείδηση», όπως αναφέρει η Μαίρη Μπέϊκερ Έντυ, ιδρύτρια της εφημερίδας Monitor, στο βιβλίο της Επιστήμη και Υγεία με κλειδί των Γραφών (σελ. 332). Αυτό το θείο μήνυμα θυμίζει συνεχώς στους ανθρώπους το τι πραγματικά είναι ως έκφραση του Θεού. Είναι ο Χριστός, εξηγώντας με παραδείγματα τόσο καθαρά την ζωή του Ιησού, που – όπως ανακάλυψα κάνοντας ποδήλατο – μπορεί να πάρει μία έννοια φαινομενικά αφηρημένη, όπως είναι το άπειρο, και να την καταστήσει πρακτική.
Κάθε φορά που σκέφτομαι «την άπειρη θεία Αρχή» - όπως η κυρία Έντυ περιγράφει τον Θεό στο βιβλίο της Επιστήμη και Υγεία (σελ. 275) – δεν φαντάζομαι κάτι που απλά συνεχίζει για πάντα, αλλά αυτό που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος· αυτό που είναι σήμερα και αιώνια πλήρες· αυτό που από την ίδια του τη φύση, αποκλείει οτιδήποτε αντίθετο από τον εαυτό του και εκδηλώνεται, παγκόσμια, ανάλογα με την αντίληψη και εκτίμησή μας για την παρουσία και δύναμή του.
Φαντάζομαι, επίσης, ότι καθώς κατανοούμε περισσότερο αυτή την θεία Αρχή, θα σκεφτόμαστε περισσότερο από ποτέ την άπειρη φύση του Θεού – και την ενότητα μας μαζί Του – και η κατανόηση της έχει πρακτικές συνέπειες πολύ πέρα από μία επιτυχημένη ποδηλασία.