Θα ήθελες να γίνεις θεραπευτής; Μάθε να προασπίζεις την σκέψη σου.
Αυτή είναι μία σημαντική οδηγία, που η ιδρύτρια της Χριστιανικής Επιστήμης δίνει μέσα από όλα τα έργα της. Τόσο σημαντική εύρισκε η Μαίρη Μπέϊκερ Έντυ την καθημερινή προάσπιση της σκέψεώς μας, ώστε περιέλαβε ένα εδάφιο περί αυτού, στην σελίδα 42 του Εγκολπίου της Μητρός Εκκλησίας, με τίτλο «Επαγρύπνηση στο Καθήκον». Αν και απευθύνεται στα μέλη της Εκκλησίας της, αποτελεί χρήσιμη συμβουλή προς τον καθένα. Λέει: «Κάθε μέλος αυτής της Εκκλησίας θα έχει το καθήκον να προασπίζει τον εαυτό του καθημερινά κατά επιθετικής νοερής υποβολής, και να μην καθίσταται επιλήσμων ή αμελής του καθήκοντός του προς τον Θεό, την Ηγέτιδά του και τον κόσμο. Κατά τα έργα αυτού θα κριθεί – και θα δικαιωθεί ή θα καταδικαστεί.»
Τι σημαίνει επιθετική νοερή επιβολή; Είναι η παραδοχή ότι κάτι άλλο εκτός από τον Θεό, το καλό, είναι πραγματικό και ισχυρό. Αυτή η εισήγηση, συχνά, υποδύεται την σκέψη μας, περιλαμβάνοντας εντυπώσεις των υλικών αισθήσεων.
Το τέταρτο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, μας δίνει ένα ενδιαφέρον παράδειγμα επιθετικής νοερής υποβολής και μας δείχνει πώς ο Ιησούς υπερασπίστηκε τον εαυτό του εναντίον της (στίχοι 1-11). Αφού νήστεψε για πολλές ημέρες στην έρημο, ο Ιησούς πείνασε. Του ήρθε η σκέψη: «Εάν ήσαι Υιός του Θεού, ειπέ να γείνωσιν άρτοι οι λίθοι ούτοι». Όμως, απήντησε: «Είναι γεγραμμένον, με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Θεού».
Η διήγηση συνεχίζεται παρουσιάζοντας δύο, ακόμη, πειρασμούς, που τον προέτρεπαν να ενεργήσει βασιζόμενος στην εισήγηση ότι η ζωή και η υπόσταση είναι υλικές, αλλά, κάθε φορά, ο Ιησούς αντιλαμβανόταν την πλάνη, που του παρουσιαζόταν, και την αντέκρουε με τα λόγια της Βίβλου, που διακηρύττει ότι οφείλουμε να λατρεύουμε τον Θεό και να υπηρετούμε αποκλειστικά και μόνον Αυτόν. Τότε, μας λέει ο Ματθαίος, οι πειρασμοί σταμάτησαν και «άγγελοι προσήλθον και υπηρέτουν αυτόν».
Το κακό δεν μπορεί ούτε να ριζώσει στην σκέψη ούτε να καρποφορήσει, όταν με επαγρύπνηση πληρούμε το καθήκον μας να προασπίζουμε τον εαυτό μας εναντίον του.
Η προάσπιση της σκέψεώς μας εναντίον του δόλου της θνητής υποβολής αναλύεται διεξοδικά κατά την διάρκεια της διδασκαλίας της Χριστιανικής Επιστήμης, ένα μάθημα που, εν γένει, περιλαμβάνει 12 ενότητες και εξηγεί τους νόμους του Θεού και το πώς να θεραπεύουμε όπως ο Ιησούς Χριστός. Είχα την ευκαιρία να αποδείξω, με θεραπεία, πόσο σημαντική είναι αυτή η άμυνα, όταν ετοιμαζόμουν να παραστώ στην ετήσια συνάντηση της ενώσεως των μαθητών της Χριστιανικής Επιστήμης. Με την νέα μου ιδιότητα της γραμματέως, ήμουν μία από την ομάδα, που διοργάνωνε την εκδήλωση. Αφού εργάστηκα, μέχρι περασμένα μεσάνυκτα, για να διευθετήσω κάποιες λεπτομέρειες της τελευταίας στιγμής, ξάπλωσα, αλλά τρομοκρατήθηκα από ξαφνικούς, φρικτούς, θωρακικούς πόνους και από κάποια άλλα άκρως ανησυχητικά συμπτώματα.
Στρεφόμενη στον Θεό για βοήθεια, παραδέχθηκα ότι αυτά τα συμπτώματα δεν προερχόντουσαν από τον θείο Νου, ο οποίος εκφράζει μόνον υγεία και αρμονία, αλλά ήταν απλώς, υλικές πεποιθήσεις, υπαινισσόμενες ότι, δήθεν, βρισκόμουν εκτός του ελέγχου και της τρυφερής φροντίδας του Θεού.
Εκείνη την στιγμή, μού ήλθε ένα αγγελικό μήνυμα: «Τι υπέροχος τρόπος για να ξεκινήσεις την συνάντηση – με μία θεραπεία!» Εξεπλάγην από αυτή την σκέψη και, εξίσου εξεπλάγην με το πόσο γρήγορα εξαφανίστηκαν ο φόβος και ο πόνος. Αποκοιμήθηκα εύκολα και, αν και δεν είχα ξεκουραστεί όλη την νύκτα, όταν ξύπνησα, δεν ήμουν κουρασμένη αλλά αισθανόμουν ανανεωμένη και έτοιμη για την συνάντηση.
Όπως κάνω κάθε πρωί, προσευχήθηκα για να θωρακίσω τον εαυτό μου εναντίον της επιθετικής νοερής υποβολής. Μία σκέψη, που με τριβέλιζε, ήταν ότι είμαι «η κόλλα» της συναντήσεως, προσωπικά υπεύθυνη για όλες τις διαδικαστικές λεπτομέρειες και την ομαλή ροή της εκδηλώσεως. Αντέτεινα ότι ο Θεός έχει τον πλήρη έλεγχο των πάντων και αποκαλύπτει την τέλεια αρμονία τους. Το καθήκον μου ήταν να παραμείνω προσκολλημένη στην θεία Αλήθεια, «το καλόν κατέχετε» σύμφωνα με την Α΄ προς Θεσσαλονικείς Επιστολή (5:21). Το κακό δεν μπορεί ούτε να ριζώσει στην σκέψη ούτε να καρποφορήσει, όταν με επαγρύπνηση πληρούμε το καθήκον μας να προασπίζουμε τον εαυτό μας εναντίον του.
Στο εγχειρίδιο της Χριστιανικής Επιστήμης, Επιστήμη και Υγεία με κλειδί των Γραφών, η κα Έντυ γράφει: «Τα πετεινά, που πετούν πάνω από τη γη στο στερέωμα του ουρανού, αντιστοιχούν σε πόθους που πετούν πέρα και πάνω από τη σωματικότητα προς την κατανόηση της ασώματης και θείας Αρχής, Αγάπης» (σελ. 511-512).Έβγαλα το συμπέρασμα ότι αυτοί οι πόθοι, που έχουν την επίγνωση μόνον της θείας Αλήθειας, είναι η ασπίδα μας εναντίον των κακών υποβολών, όποια κι αν είναι η μεταμφίεσή τους.
Πώς θα μπορούσε η αρρώστια να είναι πραγματική, όταν ο Θεός είναι η μόνη αιτία και ο άνθρωπος είναι η απόρροια του Θεού;
Όπως είχαμε προσχεδιάσει, οδήγησα παίρνοντας μαζί μου δύο ακόμη μέλη της ενώσεώς μας, στην πόλη της συναντήσεως, ένα ταξίδι τεσσάρων ωρών. Φτάσαμε στον προορισμό μας και αφού τακτοποιήσαμε την εκκλησία για την συνάντηση της επόμενης ημέρας, πήγα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, που μοιραζόμουν με την φίλη μου. Εκεί που συζητούσα μαζί της για λίγο, πριν πέσω στο κρεββάτι, αισθάνθηκα να ξεκινά ένας πονόλαιμος τόσο οξύς όσο και ο θωρακικός πόνος της προηγούμενης νύκτας.
« Αχ, όχι»!, σκέφτηκα. «Πώς θα μιλήσω, αύριο;» Ωστόσο, αμέσως κατάλαβα ότι ο πονόλαιμος ήταν μία ακόμη επιθετική νοερή υποβολή και αρνήθηκα να του επιτρέψω να με αποτρέψει από το καλό, που με περίμενε. Ούτε ανησυχούσα ούτε φοβόμουν διότι γνώριζα ότι τα σωματικά συμπτώματα ήταν ένα ψέμα χωρίς δύναμη. Πώς θα μπορούσε η αρρώστια να είναι πραγματική, όταν ο Θεός είναι η μόνη αιτία και ο άνθρωπος είναι η απόρροια του Θεού; Δεν γίνεται. Ο πονόλαιμος εξαφανίστηκε τόσο γρήγορα όσο εμφανίστηκε.
Όλα κύλησαν ομαλά με την συνάντησή μας, που ήταν εξυψωτική και υπέροχη. Και οι θεραπείες μου ήταν, πράγματι, ένας θαυμάσιος τρόπος για να ξεκινήσω αυτήν την συνάντηση!