Έβλεπα τηλεόραση, την πρώτη νύχτα του πραξικοπήματος στην Τουρκία, πριν λίγους μήνες. Το χάος, η οργή, οι πυροβολισμοί, οι βόμβες, οι χιλιάδες των ανθρώπων που κραύγαζαν, εκείνων που ήταν υπέρ και εκείνων που ήταν κατά του πραξικοπήματος – ήταν ένα φρενοκομείο και ήταν επικίνδυνο, και η καρδιά μου πήγαινε σε όλους εκείνους που ήταν παγιδευμένοι σε αυτό, και από τις δύο πλευρές.
Έκλεισα την τηλεόραση προκειμένου να προσευχηθώ για λίγο. Μετά άνοιξα την Αγία Γραφή για να βρω το εδάφιο που μου ήρθε στην σκέψη από τους Ψαλμούς: «Δια τι εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Κυρίου, και κατά του Χριστού αυτού, λέγοντες, Ας διασπάσωμεν τους δεσμούς αυτών, και ας απορρίψωμεν αφ’ ημών τας αλύσεις αυτών. Ο καθήμενος εν ουρανοίς, θέλει γελάσει· ο Κύριος θέλει εκμυκτηρίσει αυτούς» (Ψαλ. 2: 1-4).
Καθώς διάβαζα αυτόν τον ψαλμό, αισθάνθηκα ότι μας λέει κάτι για την υπέρτατη δύναμη του Θεού – και για την αδυναμία του κάθε τι, που θα ήθελε να μαίνεται εναντίον του Θεού, του κάθε τι που θα προσπαθούσε να ισχυρισθεί ότι είναι ένα εγώ, μία οντότητα, ή δύναμη χωριστά από τον Θεό. Αυτό που με ενέπνευσε ήταν η αλήθεια, ότι η όλη εικόνα ότι υπάρχουν πολλοί νόες σε σύγκρουση, ήταν στον πυρήνα της αδύναμη και ανίσχυρη μπροστά σ’ αυτό που μας διδάσκει η Αγία Γραφή για τον Θεό, επειδή ήταν μία θρασύτατη άρνηση της υπεροχής του Θεού και της αρμονικής διακυβέρνησης Του.
Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο Θεός είναι «Ο ΩΝ» (Έξοδος 3: 14). Αυτό κατά την Χριστιανική Επιστήμη είναι κάτι περισσότερο από ένα όνομα. Η Χριστιανική Επιστήμη διδάσκει ότι ο Θεός είναι το θείο, άπειρο Εγώ, που επιβάλλει την καλοσύνη του, την μοναδικότητά του και την αρμονία του. Η Αγία Γραφή, επίσης, επισημαίνει ότι ο Θεός είναι Νους, που εκπληρώνει την θεία Του θέληση χωρίς δισταγμό ή αντίθεση. Για παράδειγμα, στο βιβλίο του Ιώβ διαβάζουμε, «Αυτός είναι εν μια βουλή και τις δύναται να αποστρέψη Αυτόν; (Ιώβ 23: 13). Γνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι καλός, μπορούσα να καταλάβω ότι η βουλή Του, που εκφράζεται στο νόμο και την διακυβέρνησή Του, που περιβάλλουν τα πάντα, είναι επίσης καλή, και εάν η ανθρωπότητα κατανοούσε αρκετά την ενότητα του Νου, το αποτέλεσμα θα ήταν περισσότερη ενότητα πάνω στη γη, περισσότερη αρμονία, συνεργασία, δικαιοσύνη και ευημερία.
Το αποτέλεσμα της προσευχής μου ήταν ότι απέκτησα μία ανώτερη αίσθηση της σπουδαιότητας, που έχει για την ευημερία του κόσμου η καλύτερη κατανόηση του ενός Εγώ, του Θεού και της αληθινής φύσης του ανθρώπου, που είναι η έκφραση του Θεού. Η σύμπνοια και η σοφία στις ανθρώπινες υποθέσεις δεν μπορούν, στην πραγματικότητα, να στηριχθεί σε μια υλική βάση, επειδή τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της αντίληψης για την ζωή είναι διαίρεση και πλάνη – η διαίρεση ότι υπάρχουν πολλοί νόες και πολλά εγώ, και η πλάνη ότι η ζωή και ο νους είναι υλικοί και επομένως χωρισμένοι από τον ένα Θεό, το άπειρο θείο Πνεύμα, που κυβερνά όλη την πραγματικότητα.
Μία πλάνη, ή ένα λάθος, σε οποιαδήποτε έκφανση της ζωής μας γενικά δημιουργεί προβλήματα. Ένα από τα αποτελέσματα της εσφαλμένης αντίληψης ότι η ζωή είναι υλική είναι οι πολλές δυσκολίες που βλέπουμε στις ανθρώπινες κυβερνήσεις – για παράδειγμα, η τυραννία που προκαλείται από τρελή φιλοδοξία, από πόθο για δύναμη, απληστία και φόβο. Ή στην αντίθετη πλευρά του φάσματος, το αδιέξοδο και η δυσλειτουργία, που δημιουργούνται από συγκρουόμενα πολιτικά ενδιαφέροντα και κοντόφθαλμα προσωπικά ενδιαφέροντα. Η πλάνη της υλικότητας, επίσης, έχει σαν αποτέλεσμα, σε κανονικές ανθρώπινες κυβερνήσεις να λαμβάνονται, κάποιες φορές, λανθασμένες αποφάσεις.
Αλλά η Αγία Γραφή τονίζει με διάφορους τρόπους, ότι η ενότητα, η σοφία και η ευημερία επιτυγχάνονται έχοντας ως βάση τον ένα Θεό – μια θεία Αρχή, το άπειρο Πνεύμα, που κυβερνά τα πάντα αρμονικά. Στο Γλωσσάριο του εγχειριδίου της Χριστιανικής Επιστήμης, η κυρία Μαίρη Μπέϊκερ Έντυ δίνει αυτόν τον ορισμό του «Εγώ». Αρχίζει με όρους για τον Θεό και γράφει μεταξύ άλλων: «Θεία Αρχή· Πνεύμα· Ψυχή· ασώματος, αλάνθαστος, αθάνατος και αιώνιος Νους». «Δεν υπάρχει παρά ένα Εγώ, ή Εμείς, μία μόνο θεία Αρχή, ή Νους, που κυβερνά όλη την ύπαρξη· οι ατομικοί χαρακτήρες του άνδρα και της γυναίκας είναι για πάντα αμετάβλητοι, όπως ακριβώς είναι και οι αριθμοί, που δεν αναμειγνύονται ποτέ μεταξύ τους, αν και κυβερνιούνται από μία Αρχή» (Επιστήμη και Υγεία με κλειδί των Γραφών, σελ. 588).
Η απειρία δεν εκφράζεται με το πεπερασμένο. Η εικόνα του ενός και μόνου Εγώ, του ενός θείου Νου, δεν είναι πολλά πεπερασμένα και χωριστά εγώ, τα οποία βαδίζουν τους δικούς τους διαφορετικούς δρόμους, με τις δικές τους επιθυμίες και τα ξεχωριστά ενδιαφέροντα και ξεχωριστή ατζέντα. Ατομικά είμαστε όλοι ξεχωριστοί· «δεν αναμειγνυόμαστε ποτέ μεταξύ μας», ούτε χάνουμε ποτέ την ατομικότητά μας. Αλλά όλοι μας εκφράζουμε τον Θεό, επομένως, εκφράζουμε τον ίδιο Νου και «κυβερνιόμαστε από την ίδια Αρχή». Όλοι μας, λοιπόν, εκφράζουμε την ανεμπόδιστη κίνηση και διακυβέρνηση του Νου, και συμπεριλαμβανόμαστε στην αδιάκοπη και συνεχή ανάπτυξη του θείου σκοπού του Νου. Στην διακυβέρνηση του Θεού είναι αδύνατον να υπάρχουν συγκρούσεις, ανταγωνιστικά ενδιαφέροντα, εμπόδια, αποτυχίες, επειδή ο Νους δεν βρίσκεται ποτέ σε αντίθεση με τον εαυτό του, και ως εκ τούτου και ο καθένας μας, επειδή είμαστε οι ατομικές ιδέες του Θεού, δεν είμαστε σε αντίθεση ο ένας με τον άλλον. Το βιβλίο Επιστήμη και Υγεία μας δίνει κατεύθυνση πώς να προσευχόμαστε στο θέμα αυτό: «Πρέπει να ξέρεις σταθερά ότι ο θείος Νους κυβερνά και ότι στην Επιστήμη ο άνθρωπος αντανακλά την διακυβέρνηση του Θεού (Επιστήμη και Υγεία, σελ.393).
Η υλική αντίληψη της ζωής δεν μπορεί να εννοήσει τον Θεό ή την αρμονική, υπέρτατη διακυβέρνησή Του. Γι’ αυτό είναι σημαντικό για τον καθένα από εμάς να προσευχόμαστε καθημερινά για να εξυψώνουμε τον εαυτό μας πάνω από την υλική αντίληψη ότι τα παιδιά του Θεού είναι θνητοί, που έχουν τις δικές τους πεπερασμένες προσωπικότητες.
Μπορούμε να καταλάβουμε εάν κατά μεγάλο βαθμό συμβιβαζόμαστε με την υλική αίσθηση. Εάν είμαστε συνεχώς γοητευμένοι με την υλική προσωπικότητα, για παράδειγμα· ή αν η οχλαγωγία στον κόσμο μας σοκάρει, μας προκαλεί αηδία, θυμό, ή φόβο. Το αντίδοτο στο να είμαστε απορροφημένοι από την προσωπικότητα είναι να αντιληφθούμε περισσότερο την αληθινή ατομικότητα – τα αγαπημένα και τέλεια παιδιά του Θεού, που εκφράζουν τον ένα Νου. Το φάρμακο ενάντια στο να συγκλονιζόμαστε από αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο, είναι να υψωθούμε νοερά με την προσευχή, ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε καλύτερα την Χριστοϊδέα, την αληθινή ιδέα του Θεού και του ανθρώπου, που βαδίζει στοργικά πάνω στα κύματα της ανθρώπινης οδύνης και μιλά στην προσμένουσα και επιδεκτική καρδιά μας.
Δύο στίχοι από ένα ποίημα της Μαίρης Μπέϊκερ Έντυ εκφράζει την υπόσχεση που μας προσμένει όταν προσπαθούμε να εξυψώσουμε την σκέψη μας πνευματικά:
«Στ’ άγρια κύματα βαδίζει ο Χριστός, μου γαληνεύει την καρδιά με θείο φως·
Από το χέρι με κρατεί για να σωθώ, πάνω στον βράχο της Αλήθειας να σταθώ» (Ύμνος 253).
Σ’ ένα σπίτι, το φως μπαίνει μέσα από τα παράθυρα. Στο «σπίτι» μέσα στο οποίο ζούμε όλοι μαζί σ’ αυτόν τον κόσμο, το φως του Χριστού, της Αλήθειας, έρχεται στην ανθρωπότητα μέσα από το ατομικό παράθυρο της εξαϋλωμένης σκέψης μας και της αναμορφωμένης ζωής μας.
Κάθε μέρα είναι μία νέα ευκαιρία να προσευχηθούμε για περισσότερη πνευματική ενόραση και πνευματική αγάπη· να διακρίνουμε με την καρδιά μας και την ψυχή μας (με την πνευματική αίσθηση) την ενότητα του Θεού, του καλού, και τότε να δούμε τον άνθρωπο σαν το απαύγασμα του Θεού, που αντανακλά την ενότητα και σοφία του Νου, την ανιδιοτελή καλοσύνη της Αγάπης, την τάξη, την ακεραιότητα και την ορθότητα της θείας Αρχής. Δεν πρέπει να αποθαρρυνόμαστε αν υστερούμε σ’ αυτή την κατεύθυνση. Ποιος από μας δεν έχει αισθανθεί έτσι κατά καιρούς; Αλλά η ειλικρινής μας επιθυμία να γίνουμε πιο πνευματικοί υποστηρίζεται από την θεία Αγάπη, από τον Πατέρα-Μητέρα μας, που μας οδηγεί σε υψηλότερες σφαίρες κατανόησης , καθώς εργαζόμαστε και προσευχόμαστε τίμια και ειλικρινά.
Με την ζύμωση που προκαλεί η Αγάπη – αντιληπτή στην εξαγνιστική επιρροή του Χριστού, και την επιτακτική ενέργεια της θείας Επιστήμης, του Παράκλητου, που αναμορφώνει τις δικές μας σκέψεις και των άλλων – οτιδήποτε είναι διασπαστικό όσον αφορά την σοφή και δίκαιη διακυβέρνηση αποκαλύπτεται σαν αυτό που πράγματι είναι. Γίνεται αντιληπτό από περισσότερους ανθρώπους ότι είναι εσφαλμένο, ότι είναι κάτι που πρέπει να διορθωθεί· και οι άνθρωποι αρχίζουν να κάνουν βήματα για να το αλλάξουν ή να το εξαλείψουν.
Αλλά ακόμη πιο σημαντικό είναι, ότι γίνεται περισσότερο κατανοητό από την πνευματική αίσθηση των ανθρώπων που ανατέλλει, ότι δεν είναι πραγματικό, επειδή η καταπίεση, το χάος, η σύγχυση και το αδιέξοδο δεν έχουν καμία θέση στη δημιουργία του Θεού. Αυτή η πνευματική αντίληψη είναι ουσιώδης, και είναι ουσιώδες να προσευχόμαστε συχνά για να προάγουμε αυτή την κατανόηση στον εαυτό μας και στους άλλους, διότι μόνο η αναγνώριση ότι το κακό δεν είναι πραγματικό, μπορεί πραγματικά να το καταστρέψει και να υποστηρίξει με σιγουριά τις ανθρώπινες προσπάθειες για αναμόρφωση.
Δεν υπάρχει Εγώ χωριστά από τον Θεό, και όλα όσα Αυτός έχει δημιουργήσει μαρτυρούν για την σοφή Του, αρμονική διακυβέρνηση. Όταν στρεφόμαστε καθημερινά στη θεία Αγάπη για κατανόηση και έμπνευση, αναζωογονούμαστε από την αυξανόμενη αντίληψη της υπέρτατης εξουσίας της Αγάπης σ’ όλα, και την αντίληψη ότι οτιδήποτε θα ήθελε μάταια να εγερθεί με «λύσσα» ενάντια στην Αγάπη, είναι μηδέν. Η συνεχιζόμενη ανάπτυξη προς αυτή την κατεύθυνση θα βοηθήσει τον κόσμο μας.