Η προσευχή που καλύπτει όλες τις ανάγκες

 Είναι δυνατόν  μια και μόνη προσευχή να καλύπτει όλες τις ανθρώπινες ανάγκες; Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε η Mary Baker Eddy για την προσευχή του Ιησού Χριστού, που ονομάζεται Προσευχή του Κυρίου ή Κυριακή Προσευχή (Ματθαίος, 6:9-13). Βεβαίως, αυτό δεν θα ήταν δυνατόν για μια προσευχή, που γίνεται μηχανικά. Αλλά για την ιδρύτρια της Χριστιανικής Επιστήμης, η Κυριακή Προσευχή ήταν η αγαπημένη σύντροφος καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής της, μια πόρτα στην εμπνευσμένη συνείδηση, που θεράπευε τους ασθενείς. Αφιέρωσε πάνω από 30 χρόνια εργασίας για την πνευματική της ερμηνεία, μερικές φορές αναθεωρώντας, κάθε φορά,  μια λέξη, από τα γραπτά της (βλέπε: In  My  True  Light and Life: Mary Baker Eddy Collections, σελ.295-333).

Έχω αναρωτηθεί αν ένας από τους λόγους, που αγάπησε και εργάσθηκε γι’ αυτή την προσευχή τόσο επίμονα, είναι γιατί αυτή είναι πραγματικά ένα πρότυπο παρά προσευχή. Οι αρχικοί στίχοι τιμούν τον Θεό, αντιστρέφοντας την τάση που έχουμε να αρχίζουμε  την προσευχή με τα προβλήματά μας , αντί να αναγνωρίζουμε τη φύση και τη δύναμη του Θεού. Οι επόμενοι στίχοι ζητούν από τον Θεό να ανταποκριθεί σε τρεις βασικές ανθρώπινες ανάγκες. Ο τελευταίος στίχος εδραιώνει τον λόγο για εμπιστοσύνη, ότι αυτές οι ανάγκες θα αντιμετωπιστούν – γιατί ο Θεός κατέχει και κυβερνά τα πάντα τώρα και για πάντα.

Πρόσφατα, άκουσα μια Κενυάτισσα να λέει την Κυριακή Προσευχή στην γλώσσα των Σουαχίλι  αργά και ευλαβικά. Ένοιωσα βαθιά αγάπη και  γλυκιά δύναμη καθώς μιλούσε, ακόμη κι αν κατάλαβα πραγματικά μόνο μία λέξη – Μπάμπα.  Είναι το υποκοριστικό του πατέρα σε πολλές γλώσσες και της γιαγιάς σε άλλες.  Στα Αγγλικά ακούγεται σαν Πάπα, όπως επίσης και Αββά, την λέξη που χρησιμοποίησε ο Ιησούς για τον Θεό στην προσευχή του την νύχτα πριν από την σταύρωσή του.

Είναι καλό να σταθούμε στις λέξεις Πάτερ ημών. Ακριβώς αυτή η ιδέα μπορεί να μας ανυψώσει σε μια ασφαλή, ειρηνική κατάσταση του νου. Φανταστείτε να βαδίζετε στη ζωή με έναν σοφό, ισχυρό οδηγό να σας κρατάει το χέρι. Μια παρουσία γεμάτη αγάπη, που δεν σας αφήνει ποτέ και που μπορείτε πάντοτε να βασίζεστε για βοήθεια. Σταθείτε για να συνειδητοποιήσετε ότι η λέξη «ημών» είναι εξισορροπητική. Ανταποκρίνεται σε μια βαθιά ανάγκη του ανθρώπου να γνωρίζει ότι, πρίγκιπας ή φτωχός, όλοι έχουν εξίσου  την απέραντη αγάπη του άπειρου Πατέρα.

Η προσευχή, που κάποιοι αποκαλούν απλά «Το Πάτερ ημών»,  μας κάνει να εξετάσουμε με ταπεινότητα την πραγματική πηγή της ύπαρξής μας. Αν και αισθανόμαστε στέρεα υλικοί, είναι λογικό, με μια βαθύτερη έννοια, ότι ο Θεός, που είναι Πνεύμα και Αγάπη μας έχει πλάσει από πνευματικές ιδιότητες παρά από μια φθαρτή ύλη. Είναι λογικό ότι ένας αθάνατος, τέλειος Νους  αντιλαμβάνεται κάθε ατομική ταυτότητα άμεσα, παρά μέσω  ατελών θνητών υπάρξεων. Και επίσης νοιώθουμε στην καρδιά μας, ότι ένας παντοδύναμος, γεμάτος αγάπη Πατέρας δεν μας  δημιουργεί με την επιθυμία ή την αδυναμία να  κινδυνεύσουμε και να βλάψουμε τον εαυτό μας. «Πατέρα - Μητέρα μας Θεέ, παναρμόνιε», ο στίχος αυτός μας καλεί να κατανοήσουμε ότι κάθε τι που έρχεται από τον Θεό είναι καλό και παραμένει καλό. 

«Αγιασθήτω το όνομά Σου». Στον στίχο αυτό ο Θεός αναγνωρίζεται ως άγιος. Επειδή ένα καλό δένδρο δίνει καλούς καρπούς,  κατά συνέπεια η δημιουργία, η αυτο-έκφραση του Θεού, πρέπει επίσης να είναι άγια, αγνή, άφθαρτη και έντιμη. Είναι βεβαίως αλήθεια ότι οι άνθρωποι έχουν πολλά εσφαλμένα χαρακτηριστικά να ελέγξουν για να αποδείξουν  αγιότητα. Η Προσευχή του Κυρίου μας δίνει την εξουσία να το κάνουμε με την αναγνώριση ότι η μόνη πραγματική κληρονομιά μας είναι από τον Άγιο. Μένοντας σ’ αυτό το γεγονός, παρ’ όλα τα φαινόμενα για το αντίθετο, θα διαγράψει μια ιστορία ανθρωπίνων λαθών μέχρι «να εγερθούμε στην θεωρία Σου» (Ψαλμός 17:15 New King James Version). 

Πολλοί άνθρωποι προβληματίζονται με το όνομα του Θεού, επειδή δεν τους αρέσει ότι τους έχουν πει για έναν θυμωμένο Δικαστή. Ο Θεός ως Δικαστής είναι μια πολύ παρεξηγημένη μεταφορά. Ο Θεός, που ο Ιησούς ήξερε και δίδαξε, είναι άπειρη Αγάπη, όπως τόσο όμορφα περιγράφεται στην φράση «Μόνος Αξιολάτρευτος». Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε την Αγάπη, της οποίας οι μόνες εντολές είναι να αγαπάμε τον Θεό (το καλό) και να αγαπάμε τους άλλους σαν τον εαυτό μας – δηλαδή, να είμαστε άγιοι. Όλα αυτά, που ο Θεός κρίνει και καταστρέφει είναι τα κακά που μας πληγώνουν. Η Προσευχή του Κυρίου απαντά στην ανθρώπινη λαχτάρα να γνωρίσει και να λατρεύσει τον Πατέρα-Μητέρα μας και να αγαπήσει τους άλλους και τον εαυτό μας ως άγιο και καλό. 

«Ελθέτω η βασιλεία Σου» είναι τόσο μια αναφορά όσο και επιβεβαίωση. Μπορεί να μας υπενθυμίζει να προσέχουμε κάθε μέρα για την δικαιοσύνη, την  ακεραιότητα και την αγάπη που ο Θεός εκφράζει γύρω μας. Συχνά υπάρχει η αίσθηση ότι είναι αδύνατο να προσευχόμαστε για όλες τις ανάγκες που ακούμε, αλλά μια προσευχή που είναι δυνατή κάθε στιγμή είναι ότι ο Θεός είναι παρών.

Αυτή η προσευχή είναι πάντοτε δυνατή γιατί ο Ιησούς είπε ότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι κάτι που είναι μακριά μας, αλλά μέσα μας.  Η αίσθηση της παρουσίας του Θεού μένει μέσα μας. Στην πραγματικότητα, έχουμε μέσα μας την κατανόηση όλης της πνευματικής δημιουργίας του Θεού, και οι όλο αγάπη σκέψεις μας γι’ αυτήν ευλογούν τον κόσμο. «Η βασιλεία Σου έχει έλθει, είσαι πάντοτε παρών» είναι μια προσευχή που καταδικάζει κάθε απόδειξη ότι ο Θεός είναι απών ή αδρανής. Ο Ιησούς επέμενε ότι ανήκε σ’ αυτή την βασιλεία ακόμη κι’ όταν ήταν υπό τον ζυγό τυράννων.  Κατ’ αυτόν τον τρόπο, μπορεί ο καθένας. Η προσευχή δεν είναι μια μάχη που δίνουμε σε ένα βασίλειο κακού. Είναι το φως του Χριστού που αποκαλύπτει την πραγματικότητα, προσωρινά κρυμμένη, αλλά πάντοτε αληθινή  - την βασιλεία και την κυριαρχία της Αγάπης παντού. 

Η προσευχή «Γενηθήτω το θέλημά Σου» ήταν επίσης η προσευχή του Ιησού πριν την σταύρωσή του. Το ταξίδι του, κατά την διάρκεια εκείνης της τρομερής ημέρας, δείχνει ότι οι άνθρωποι ακόμη κι’ όταν περνούν απ’ ότι οι σωματικές αισθήσεις βλέπουν ως αγωνία, το θέλημα  του Θεού δεν είναι ποτέ η αγωνία, αλλά η νίκη πάνω στο μίσος, τον φόβο και την άγνοια της πνευματικής ζωής, που έχουν ως αποτέλεσμα την αγωνία. «Ως εν ουρανώ και επί της γης» μπορεί να περιγράψει διαφορετικές αντιλήψεις μάλλον παρά τόπους, μια γήινη και μια ουράνια προοπτική.  Εν μέσω των προβλημάτων της γης, μπορούμε να προσευχόμαστε «Κάνε μας ικανούς να γνωρίσουμε ότι – όπως στον ουρανό έτσι και στη γη – ο Θεός είναι παντοδύναμος, υπέρτατος». Δεν υπάρχει τίποτα, που να αντιτάσσεται στο θέλημα του Θεού να φέρει ουράνια αρμονία στη γήινη εμπειρία. 

Οι άνθρωποι συχνά αγωνίζονται να γνωρίσουν ποιο είναι το θέλημα του Θεού, και ο Θεός, ο τέλειος Νους, απαντά σ’ αυτή την ανάγκη. Ο Ιησούς είπε ότι έκανε πάντοτε το θέλημα του Πατέρα και ότι ήταν το παράδειγμα για εμάς. Ο θείος Νους αποκάλυψε το θέλημά του στον Ιησού. Δόξασε τον Θεό υπερνικώντας την αμαρτία, την αρρώστια και τον θάνατο. Ο Νους που ήταν στον Χριστό Ιησού ήταν ο Πατέρας του και ο Πατέρας μας. Μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι το θέλημα του Νου για εμάς είναι να ακολουθούμε τον Ιησού και να δαμάζομε, βήμα προς βήμα, τον φόβο και το κακό μέσω της κατανόησης της δύναμης του Θεού πάνω από όλα. Και το θέλημα του Θεού γίνεται.

Τώρα φθάνουμε σε αυτά  που ζητάμε. Ο επιούσιος, η συγχώρεση και η ικανότητα να αντισταθούμε σε πειρασμούς, που μας παρασύρουν προς τα κάτω, είναι παγκόσμιες ανάγκες. Οι άνθρωποι χρειάζονται τροφή και την ευκαιρία να κερδίζουν τα προς το ζην χωρίς να καταβροχθίζονται από τα χρέη. Ευφυείς παρατηρητές έχουν κάνει γνωστό εδώ και πολύ καιρό ότι η φτώχεια δεν είναι φυσική ή αναπόφευκτη, αλλά η συνέπεια των ανθρωπίνων συγκρούσεων, του εγωισμού και της διαφθοράς,  που εμποδίζει την ομαλή ισορροπία και ευκαιρία για μια καλή οικονομία.  Η βαθύτερη ανάγκη είναι η χάρη για να «τραφούν τα πεινασμένα αισθήματα». 

Μια φίλη μου διηγήθηκε μια εμπειρία που απεικονίζει τη δύναμη της χάριτος. Είδε μια γυναίκα να κάθεται σε έναν πάγκο, η οποία φαινόταν στενοχωρημένη. Στην αρχή, την προσπέρασε, αλλά μετά αισθάνθηκε υποχρεωμένη να επιστρέψει και να την ρωτήσει αν ήταν καλά. Η γυναίκα είπε ότι προσπαθούσε απεγνωσμένα να συγκρατηθεί για να μην καταρρεύσει, έχοντας ανάγκη τόσο για μια δουλειά όσο και ένα μέρος να μείνει. Η φίλη μου την αγκάλιασε και την φίλησε στο μάγουλο. Της μίλησε τρυφερά για λίγο. Έδωσε στην γυναίκα τον αριθμό τηλεφώνου της και της πρότεινε να επικοινωνήσει μαζί της. Αφού χώρισαν, η φίλη μου συνέχισε να προσεύχεται και μια ιδέα της ήρθε για ένα προσωρινό μέρος όπου η γυναίκα θα μπορούσε να μείνει. Τελικά αποδείχθηκε ότι υπήρχαν χρήσιμα πράγματα που θα μπορούσε η γυναίκα να κάνει εκεί. Η σχέση τους συνεχίζει να ευλογεί και τις δύο.

Υπάρχουν ευκαιρίες για όλους μας για να εκφράσουμε τη χάρη και την αγάπη που συγχωρούν κάθε είδους χρέη. Η ουσία της συγχώρεσης είναι να γνωρίζουμε και να αγαπάμε, όπως κάνει ο Θεός. Η Θεία Αγάπη αντανακλάται σε αυτή την πνευματική αγάπη για τους άλλους. Επίσης αντανακλάται στην αγάπη μας για τον Θεό. Αυτή η έμφυτη αγάπη που όλοι έχουμε για τον Πατέρα-Μητέρα μας  Θεό μας λυτρώνει από τον πειρασμό. Η αγάπη για τον Θεό είναι η βασιλεία, ή η διακυβέρνηση, μέσα μας που μας ελευθερώνει από την έλξη προς οτιδήποτε είναι ανόμοιο με τον Θεό.

Το τέλος της Προσευχής του Κυρίου μας ανυψώνει να κατανοήσουμε ότι η διακυβέρνηση του Θεού είναι υπέρτατη, ακόμη κι’ όταν γίνονται λάθη εξαιτίας μιας άποψης που είναι προσκολλημένη στα γήινα. Επιβεβαιώνει ότι υπάρχει μια βασιλεία, μια πραγματικότητα και δύναμη, που όλα ανήκουν στον Θεό. Τα πάντα – ακόμη εσείς κι’ εγώ – υπάρχουν για την δόξα του Θεού. Αυτή η συνείδηση είναι ο στόχος και η σφραγίδα κάθε προσευχής.  Το να γνωρίζουμε ότι «ο Θεός είναι άπειρος, όλη η δύναμη, όλη η Ζωή, Αλήθεια, Αγάπη, πάνω απ’ όλα και το Παν» καλύπτει σίγουρα όλες τις ανθρώπινες ανάγκες.